zeus04
2009-02-12 09:51:11 UTC
Obrazki tu:
http://biovital1.fotosik.pl/albumy/585772-4.html
Prace COBiRTK zeszyt nr. 66
POPRAWA ESTETYKI WNĘTRZA WAGONU OSOBOWEGO TYPU 7A
(Temat: 3180/11)
Zakład Badań Konstrukcyjno-Materiałowych. Główni referenci: Sławomir
Dulinicz, Krystyna Kowal;
współautorzy: Mirosław Gradys, Konrad Murawski
Rok ukończenia pracy: 1976
Streszczenie
Streściła: Krystyna Kowal
1. WSTĘP
Park wagonów osobowych aktualnie eksploatowanych przez PKP można podzielić
na następujące grupy:
- wagony najnowsze typu 104A, 111A, 112A i pochodne, budowane od 1963 r.;
- wagony pulmanowskie typu od 1A do 109A budowane w pierwszych latach po
wojnie;
- wagony budowane przed 1945 r.;
- wagony różnych typów przeznaczone do ruchu
lokalnego.
Wnętrza ostatnio produkowanych wagonów osobowych (typy 104A, 111A, 112A i
pochodne) nie budzą zastrzeżeń zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i
estetycznym. Natomiast wagony starszych typów (od 1A do 109A), mimo
częściowej modernizacji, nie spełniają obecnych wymagań ani z punktu
widzenia estetyki, ani z punktu widzenia wygody podróżowania. Mają
nieestetyczne i niewygodne kanapy, wnętrza przedziałów i kabin sanitarnych
sprawiają nieprzyjemne wrażenie. Szczególnie niekorzystnie wagony te
prezentują się w pociągach dalekobieżnych, zestawionych z najnowszych
wagonów 2 klasy typu 111A i wagonów 1 klasy starszych typów.
Ponieważ wagonów starszych jest jeszcze dwa razy więcej niż nowych i ich
stan decyduje o poziomie usług PKP, należało rozważyć możliwość i celowość
modernizacji wnętrz tej grupy wagonów. Decyzję o ewentualnej modernizacji
wszystkich wagonów starszych należało poprzedzić opracowaniem zakresu takiej
modernizacji, sprawdzeniem technicznych, a zwłaszcza materiałowych
możliwości modernizacji oraz oszacowaniem kosztów z tym związanych. Dlatego
zdecydowano wykonać przeróbkę wnętrza jednego wagonu 1 klasy typu 7A jako
reprezentatywnego dla całej grupy starszych wagonów,
2. MODERNIZACJA WNĘTRZA WAGONU
2.1. Zakres modernizacji
Postanowiono zmodernizować całe wnętrze wagonu, tj. przedziały pasażerskie,
korytarz, przedsionki i kabiny sanitarne. Zasadnicze kierunki modernizacji w
poszczególnych częściach wagonu to:
- w przedziale pasażerskim: wymiana kanap na fotele, wyłożenie powierzchni
ścian unilamem drewnopodobnym, wymiana półek i listew drewnianych oraz
wieszaków na aluminiowe eloksalowane, barwione na kolor złoty, wyklejenie
podłogi wykładziną PCW na podkładzie z elastycznej pianki oraz wyłożenie
całej powierzchni podłogi dywanem, zastosowanie na pokrycie foteli dzianiny
obiciowej z włókien syntetycznych oraz pokrowców z tkaniny frotte na
podkładzie z elastycznej pianki, zharmonizowanie kolorystyki całego wnętrza
przedziału;
- w korytarzu i w przedsionku: wyklejenie powierzchni ścian i drzwi
unilamem, wyklejenie podłogi wykładziną PCW, zainstalowanie wycieraczek
szczotkowych, zainstalowanie urządzeń utrzymujących w żądanym położeniu
drzwi wahadłowe oraz wyłożenie korytarza chodnikiem, zmiana miejsca
usytuowania i kształtu grzejnika;
- w kabinie sanitarnej: zmiana kształtu sufitu z wyklejeniem unilamem,
wyklejenie powierzchni ścian unilamem, wymiana płytek ceramicznych na
wykładzinę PCW, zmiana (kształtów grzejnika i obudowy umywalki, zastosowanie
zmodyfikowanej instalacji wodnej łącznie z izolacją i ogrzewaniem wody oraz
zaworów umożliwiających skuteczne odwodnienie całej instalacji.
Wszystkie założenia opracowywano uwzględniając możliwości techniczne
wykonawcy - ZNTK Opole.
2,2. Wyniki modernizacji
Dokumentację na podstawie wytycznych COBiRTK opracowało Centralne Biuro
Konstrukcyjne PKP w Poznaniu. Zgodnie z pierwotnymi postanowieniami
przeróbkę wagonów wykonały Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Opolu.
Zakończono ją w styczniu 1976 r. Z powodu trudności
materiałowo-kooperacyjnych, dokumentacyjnych i wykonawczych nie wszystkie
zalecenia zawarte w wytycznych zostały wykonane.
W przedziale pasażerskim w złym miejscu
umocowano popielniczki przy oknie, natomiast brakowało popielniczek przy
drzwiach. Przestrzeń pod fotelami osłonięto od strony przedziału uchylną
przegrodą wykonaną z blachy stalowej zamiast blachy aluminiowej. Pokrowce na
fotele wykonano wprawdzie z tkaniny frotte, ale nie w najlepszym gatunku,
zdwojonej, z pianką poliuretanową zamiast lateksowej. Dywaniki w
przedziałach były za wąskie, za mało usztywnione przy krawędziach, nie
zakrywające całej podłogi.
W korytarzu i przedsionku uchwyt przy
drzwiach wyjściowych wykonano z rury stalowej zamiast bakelitowo-tekstylnej.
Powierzchnie ścian i drzwi wyklejono unilamem w krateczkę, tak jak w wagonie
112A. Chodnik na korytarzu był za długi i utrudniał otwieranie drzwi
wahadłowych. Brakowało trzech śmietniczek w korytarzu i dwóch w
przedsionkach. Nie zainstalowano urządzeń utrzymujących drzwi wahadłowe w
położeniu "zamknięte", a zwłaszcza nie uszczelniono krawędzi drzwi warstwą
pluszu.
W kabinie sanitarnej powierzchnie ścian i drzwi wyłożono unilamem
drewnopodobnym zamiast unilamem w krateczkę. Krawędzie styku podłogi ze
ścianami osłonięto listwą aluminiową zamiast przypodłogową listwą z PCW. Nie
zainstalowano w obudowie umywalki pojemnika na zużyte ręczniki. Przerabiając
instalację wodną założono wprawdzie dodatkowe zawory trójdrożne, ale za
bardzo odsunięto je od zbiornika i nie zaizolowano, a poziome odcinki rur
zainstalowano bez wymaganego spadku i nie zaizolowano cieplnie. Podłogę
wykonano bez wymaganego spadku w kierunku otworu ściekowego.
Niezależnie od przeróbki określonej w wytycznych z inicjatywy CBK PKP
opracowano dokumentację i zmodernizowano przejścia między wagonami, tj.
zastąpiono dotychczasowe harmonie wałkami gumowymi, zgodnie z wymaganiami
UIC. Poza tym w celach doświadczalnych wykorzystano
osłony futryn okiennych z laminatu poliestrowo-szklanego wykonane przez
ZNTK - Mińsk Maz. Fragmenty wnętrz przed i po modernizacji pokazano na
rysunkach 1-4.
3. OCENA WYNIKÓW MODERNIZACJI
Wyniki modernizacji wnętrza wagonu są zgodne z początkowymi założeniami.
Wnętrze wagonu jest obecnie bardziej nowoczesne, funkcjonalne i estetyczne.
Zwłaszcza zastosowanie foteli zamiast kanap znacznie poprawia wygodę
podróżowania. Zmiany konstrukcyjne w przedsionku, korytarzu, przedziale
pasażerskim i kabinie sanitarnej, zwłaszcza zmiana kształtu sufitów i
usytuowania grzejników, poprawiają funkcjonalność i sprawiają ogólnie lepsze
wrażenie. Do poprawy poziomu estetyki przyczynia się zharmonizowanie kolorów
tkaniny obiciowej, pokrowców, dywanów i wykładzin ściennych.
Wyniki modernizacji wagonu 7A zostały ocenione pozytywnie przez
przedstawicieli służb eksploatacyjnych, chociaż mimo starań wykonawcy nie
uniknięto drobnych usterek, z których najbardziej widoczne to:
niewystarczająca szczelność okien, chropowate powierzchnie lakierowanych
drewnianych ram okiennych w przedsionku, nierówno przyklejona wykładzina
podłogowa w kabinie sanitarnej itp.
4. KOSZTY MODERNIZACJI
Według kalkulacji wynikowej wykonawcy koszt przeróbki wnętrza wagonu 7A
wyniósł 1 868 000 zł. W tej sumie mieszczą się koszty materiałów i
robocizny, naprawy głównej modernizowanego wagonu, nie wydzielone z ogólnej
kalkulacji. W kosztach materiałów 70% stanowi wartość sklejki, unilamu,
tkanin obiciowych oraz foteli, które są wykonywane pojedynczo z powodu braku
bieżącej produkcji. Robocizna trwającej dwa lata modernizacji wyniosła 15
tyś. roboczo-godzin. Jeśli uwzględni się prototypowy charakter pracy,
konieczność kilkakrotnych przeróbek fragmentów wnętrza według bieżących
wskazówek konstruktorów, to koszt modernizacji, aczkolwiek bardzo wysoki,
uważa się za usprawiedliwiony. Jednakże za podstawę podjęcia decyzji o
modernizacji większej liczby wagonów należy przyjąć, że całkowity koszt
modernizacji jednego wagonu będzie nie większy niż 400 000 zł, z czego
połową stanowi koszt nowych foteli, półek bagażowych, stolików itp., a
połowę koszt dodatkowej robocizny.
5. WNIOSKI
1. Wyniki modernizacji wnętrza wagonu osobowego typu 7A, przeprowadzonej na
podstawie wytycznych COBiRTK, należy uznać za pozytywne. Biorąc pod uwagę
pilną potrzebę poprawy estetyki wnętrz i wygody podróżowania pasażerów w
wagonach 1 klasy, uważa się za celowe przystąpienie do modernizacji tych
wagonów.
2. Należy modernizować wagony osobowe 1 klasy typów 4A, 6A i 7A (około 140
szt.J w ramach ich naprawy głównej, o ile ich ogólny stan techniczny
gwarantuje eksploatację wagonu przez następne 9 lat.
3. Ponieważ modernizuje się głównie wnętrza wagonu, a nie wózki,
unowocześnione wagony należy kierować do eksploatacji tylko w ruchu
wewnętrznym (z wyjątkiem pociągów ekspresowych i pociągów z rezerwacją
miejsc).
4. Modernizację związaną z terminami napraw głównych należy rozpocząć w 1976
r. i zakończyć w 1980 r. Na pokrycie kosztów modernizacji należy w okresie
pięcioletnim przeznaczyć kwotę około 50 mln zł.
http://biovital1.fotosik.pl/albumy/585772-4.html
Prace COBiRTK zeszyt nr. 66
POPRAWA ESTETYKI WNĘTRZA WAGONU OSOBOWEGO TYPU 7A
(Temat: 3180/11)
Zakład Badań Konstrukcyjno-Materiałowych. Główni referenci: Sławomir
Dulinicz, Krystyna Kowal;
współautorzy: Mirosław Gradys, Konrad Murawski
Rok ukończenia pracy: 1976
Streszczenie
Streściła: Krystyna Kowal
1. WSTĘP
Park wagonów osobowych aktualnie eksploatowanych przez PKP można podzielić
na następujące grupy:
- wagony najnowsze typu 104A, 111A, 112A i pochodne, budowane od 1963 r.;
- wagony pulmanowskie typu od 1A do 109A budowane w pierwszych latach po
wojnie;
- wagony budowane przed 1945 r.;
- wagony różnych typów przeznaczone do ruchu
lokalnego.
Wnętrza ostatnio produkowanych wagonów osobowych (typy 104A, 111A, 112A i
pochodne) nie budzą zastrzeżeń zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i
estetycznym. Natomiast wagony starszych typów (od 1A do 109A), mimo
częściowej modernizacji, nie spełniają obecnych wymagań ani z punktu
widzenia estetyki, ani z punktu widzenia wygody podróżowania. Mają
nieestetyczne i niewygodne kanapy, wnętrza przedziałów i kabin sanitarnych
sprawiają nieprzyjemne wrażenie. Szczególnie niekorzystnie wagony te
prezentują się w pociągach dalekobieżnych, zestawionych z najnowszych
wagonów 2 klasy typu 111A i wagonów 1 klasy starszych typów.
Ponieważ wagonów starszych jest jeszcze dwa razy więcej niż nowych i ich
stan decyduje o poziomie usług PKP, należało rozważyć możliwość i celowość
modernizacji wnętrz tej grupy wagonów. Decyzję o ewentualnej modernizacji
wszystkich wagonów starszych należało poprzedzić opracowaniem zakresu takiej
modernizacji, sprawdzeniem technicznych, a zwłaszcza materiałowych
możliwości modernizacji oraz oszacowaniem kosztów z tym związanych. Dlatego
zdecydowano wykonać przeróbkę wnętrza jednego wagonu 1 klasy typu 7A jako
reprezentatywnego dla całej grupy starszych wagonów,
2. MODERNIZACJA WNĘTRZA WAGONU
2.1. Zakres modernizacji
Postanowiono zmodernizować całe wnętrze wagonu, tj. przedziały pasażerskie,
korytarz, przedsionki i kabiny sanitarne. Zasadnicze kierunki modernizacji w
poszczególnych częściach wagonu to:
- w przedziale pasażerskim: wymiana kanap na fotele, wyłożenie powierzchni
ścian unilamem drewnopodobnym, wymiana półek i listew drewnianych oraz
wieszaków na aluminiowe eloksalowane, barwione na kolor złoty, wyklejenie
podłogi wykładziną PCW na podkładzie z elastycznej pianki oraz wyłożenie
całej powierzchni podłogi dywanem, zastosowanie na pokrycie foteli dzianiny
obiciowej z włókien syntetycznych oraz pokrowców z tkaniny frotte na
podkładzie z elastycznej pianki, zharmonizowanie kolorystyki całego wnętrza
przedziału;
- w korytarzu i w przedsionku: wyklejenie powierzchni ścian i drzwi
unilamem, wyklejenie podłogi wykładziną PCW, zainstalowanie wycieraczek
szczotkowych, zainstalowanie urządzeń utrzymujących w żądanym położeniu
drzwi wahadłowe oraz wyłożenie korytarza chodnikiem, zmiana miejsca
usytuowania i kształtu grzejnika;
- w kabinie sanitarnej: zmiana kształtu sufitu z wyklejeniem unilamem,
wyklejenie powierzchni ścian unilamem, wymiana płytek ceramicznych na
wykładzinę PCW, zmiana (kształtów grzejnika i obudowy umywalki, zastosowanie
zmodyfikowanej instalacji wodnej łącznie z izolacją i ogrzewaniem wody oraz
zaworów umożliwiających skuteczne odwodnienie całej instalacji.
Wszystkie założenia opracowywano uwzględniając możliwości techniczne
wykonawcy - ZNTK Opole.
2,2. Wyniki modernizacji
Dokumentację na podstawie wytycznych COBiRTK opracowało Centralne Biuro
Konstrukcyjne PKP w Poznaniu. Zgodnie z pierwotnymi postanowieniami
przeróbkę wagonów wykonały Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Opolu.
Zakończono ją w styczniu 1976 r. Z powodu trudności
materiałowo-kooperacyjnych, dokumentacyjnych i wykonawczych nie wszystkie
zalecenia zawarte w wytycznych zostały wykonane.
W przedziale pasażerskim w złym miejscu
umocowano popielniczki przy oknie, natomiast brakowało popielniczek przy
drzwiach. Przestrzeń pod fotelami osłonięto od strony przedziału uchylną
przegrodą wykonaną z blachy stalowej zamiast blachy aluminiowej. Pokrowce na
fotele wykonano wprawdzie z tkaniny frotte, ale nie w najlepszym gatunku,
zdwojonej, z pianką poliuretanową zamiast lateksowej. Dywaniki w
przedziałach były za wąskie, za mało usztywnione przy krawędziach, nie
zakrywające całej podłogi.
W korytarzu i przedsionku uchwyt przy
drzwiach wyjściowych wykonano z rury stalowej zamiast bakelitowo-tekstylnej.
Powierzchnie ścian i drzwi wyklejono unilamem w krateczkę, tak jak w wagonie
112A. Chodnik na korytarzu był za długi i utrudniał otwieranie drzwi
wahadłowych. Brakowało trzech śmietniczek w korytarzu i dwóch w
przedsionkach. Nie zainstalowano urządzeń utrzymujących drzwi wahadłowe w
położeniu "zamknięte", a zwłaszcza nie uszczelniono krawędzi drzwi warstwą
pluszu.
W kabinie sanitarnej powierzchnie ścian i drzwi wyłożono unilamem
drewnopodobnym zamiast unilamem w krateczkę. Krawędzie styku podłogi ze
ścianami osłonięto listwą aluminiową zamiast przypodłogową listwą z PCW. Nie
zainstalowano w obudowie umywalki pojemnika na zużyte ręczniki. Przerabiając
instalację wodną założono wprawdzie dodatkowe zawory trójdrożne, ale za
bardzo odsunięto je od zbiornika i nie zaizolowano, a poziome odcinki rur
zainstalowano bez wymaganego spadku i nie zaizolowano cieplnie. Podłogę
wykonano bez wymaganego spadku w kierunku otworu ściekowego.
Niezależnie od przeróbki określonej w wytycznych z inicjatywy CBK PKP
opracowano dokumentację i zmodernizowano przejścia między wagonami, tj.
zastąpiono dotychczasowe harmonie wałkami gumowymi, zgodnie z wymaganiami
UIC. Poza tym w celach doświadczalnych wykorzystano
osłony futryn okiennych z laminatu poliestrowo-szklanego wykonane przez
ZNTK - Mińsk Maz. Fragmenty wnętrz przed i po modernizacji pokazano na
rysunkach 1-4.
3. OCENA WYNIKÓW MODERNIZACJI
Wyniki modernizacji wnętrza wagonu są zgodne z początkowymi założeniami.
Wnętrze wagonu jest obecnie bardziej nowoczesne, funkcjonalne i estetyczne.
Zwłaszcza zastosowanie foteli zamiast kanap znacznie poprawia wygodę
podróżowania. Zmiany konstrukcyjne w przedsionku, korytarzu, przedziale
pasażerskim i kabinie sanitarnej, zwłaszcza zmiana kształtu sufitów i
usytuowania grzejników, poprawiają funkcjonalność i sprawiają ogólnie lepsze
wrażenie. Do poprawy poziomu estetyki przyczynia się zharmonizowanie kolorów
tkaniny obiciowej, pokrowców, dywanów i wykładzin ściennych.
Wyniki modernizacji wagonu 7A zostały ocenione pozytywnie przez
przedstawicieli służb eksploatacyjnych, chociaż mimo starań wykonawcy nie
uniknięto drobnych usterek, z których najbardziej widoczne to:
niewystarczająca szczelność okien, chropowate powierzchnie lakierowanych
drewnianych ram okiennych w przedsionku, nierówno przyklejona wykładzina
podłogowa w kabinie sanitarnej itp.
4. KOSZTY MODERNIZACJI
Według kalkulacji wynikowej wykonawcy koszt przeróbki wnętrza wagonu 7A
wyniósł 1 868 000 zł. W tej sumie mieszczą się koszty materiałów i
robocizny, naprawy głównej modernizowanego wagonu, nie wydzielone z ogólnej
kalkulacji. W kosztach materiałów 70% stanowi wartość sklejki, unilamu,
tkanin obiciowych oraz foteli, które są wykonywane pojedynczo z powodu braku
bieżącej produkcji. Robocizna trwającej dwa lata modernizacji wyniosła 15
tyś. roboczo-godzin. Jeśli uwzględni się prototypowy charakter pracy,
konieczność kilkakrotnych przeróbek fragmentów wnętrza według bieżących
wskazówek konstruktorów, to koszt modernizacji, aczkolwiek bardzo wysoki,
uważa się za usprawiedliwiony. Jednakże za podstawę podjęcia decyzji o
modernizacji większej liczby wagonów należy przyjąć, że całkowity koszt
modernizacji jednego wagonu będzie nie większy niż 400 000 zł, z czego
połową stanowi koszt nowych foteli, półek bagażowych, stolików itp., a
połowę koszt dodatkowej robocizny.
5. WNIOSKI
1. Wyniki modernizacji wnętrza wagonu osobowego typu 7A, przeprowadzonej na
podstawie wytycznych COBiRTK, należy uznać za pozytywne. Biorąc pod uwagę
pilną potrzebę poprawy estetyki wnętrz i wygody podróżowania pasażerów w
wagonach 1 klasy, uważa się za celowe przystąpienie do modernizacji tych
wagonów.
2. Należy modernizować wagony osobowe 1 klasy typów 4A, 6A i 7A (około 140
szt.J w ramach ich naprawy głównej, o ile ich ogólny stan techniczny
gwarantuje eksploatację wagonu przez następne 9 lat.
3. Ponieważ modernizuje się głównie wnętrza wagonu, a nie wózki,
unowocześnione wagony należy kierować do eksploatacji tylko w ruchu
wewnętrznym (z wyjątkiem pociągów ekspresowych i pociągów z rezerwacją
miejsc).
4. Modernizację związaną z terminami napraw głównych należy rozpocząć w 1976
r. i zakończyć w 1980 r. Na pokrycie kosztów modernizacji należy w okresie
pięcioletnim przeznaczyć kwotę około 50 mln zł.